National Tiyatro, YouTube hesabında yayımladığı oyun yazarları serisinde Simon Stephens, In-Sook Chappel, Evan Placey, Alecky Blythe, Tanya Ronder, Suhayla El-Bushra, Ryan Craig, Lucy Kirkwood, Inua Ellams ve Dawn King gibi isimlerle yaptığı röportajlarda bu yazarların kendi yazma süreçleriyle ilgili yaklaşımlarını tiyatroseverlere sunuyor. Oyun yazmak niyetinde olan, hâlihazırda yazan ama çıkmazda olan ya da oyun yazmaya dair buna benzer birçok şeyi yaşamakta olan yazarlara faydalı olması dileğiyle.
Yazarlar serinin bu ikinci yazısında karaktere nasıl yaklaştıklarına değiniyorlar.
KARAKTER YARATIMI
Dawn King
Size benzemeyen bir karakter yaratmanın zor, ama yapılabilir olduğuna kesinlikle inanıyorum. Eğer içerisinde size benzemeyen bir karakterin bulunduğuna dair bir düşünceniz varsa, hakkında bir şey bilmediğiniz bir karakter varsa, bu durum biraz göz korkutucu olabilir. Fakat bu… Bunu yapmamalısınız anlamına gelmiyor.
Evan Placey
Her ne kadar gerçek hayatımızdaki insanlar oyunlarımızda yer verdiğimiz insanlar olmasa da kim olduklarına bağlı olarak insanların belli durumlarda nasıl tepki verebileceklerine dair bir fikrimiz vardır. Bu yüzden ben gördüğüm, gözlemlediğim ya da tanıdığım insanlara dair yazıp çizmeye çalışırım. Sanırım tam anlamıyla yaptığım araştırma da karakterin yaşadığı dünyayla ilgili oluyor. Meslekleri, deneyimleri, kişiliğini oluşturan psikolojik detaylar önemli oluyor; yani oyunun parçası olacak şeyler bunlar oluyor. Mesela annenin hapiste olduğu bir anne-kız ilişkisini konu alan bir oyun yazarken mahkûmlarla, eski mahkûmlarla, sağlık sektöründe çalışan insanlarla görüştüm.
Tanya Ronder
Eğer bir kişinin yaşam öyküsünü konu alıyorsanız, bu harika; çünkü kişiyle ilgili yeteri kadar bilgi varsa, mektuplarını yani yazışmalarını okuyabilmek ya da kişi hakkında yazılan biyografi kitaplarını okumak keyifli olur. Böylelikle ateşi canlı tutabilirsiniz. Diğer türlüsü ise yani baştan yaratılmış insanlarsa kendimi, hayatımdaki insanlardan ona en yakınını ararken bulurum. Böylelikle onların sesini duyabilirim.
Lucy Kirkwood
Eğer oyun yazarıyım diyorsanız, bu “Gazeteci değilsiniz.” demektir. Yani karakter yaratma süreci; “Bu kişiyle ilgili her şeyi biliyorum ve bu detayları bir köşede sessizce yazıp bu kişiyi yaratacağım çünkü gerçek hayatta var olduklarını biliyorum.” ile ilgili değildir. Bence karakter, anlattığınız hikâyede talep ettiğiniz şeylerden ortaya çıkmalı ve bu yaratımda, karakter, ortaya çıkıp size doğru gelen birisi olmalı ve sizin de onu yazmanız, onun hikâyesini anlatmanız lazım.
Ryan Craig
Hikâyeyi devam ettiren önemli karakterler bir nevi saplantılı olma eğilimi gösterirler. Bu büyük ya da küçük bir saplantı olabilir. Bu bir nevi, her ne pahasına olursa olsun, karakterlerin başarmak ya da çözmek zorunda olduğu bir şeydir. Bu karakterleri yazmak genelde iyi oluyor, çünkü sahneye çıktıkları zaman eylemin ya da olayların gidişatını değiştiren nitelikle oluyorlar.
Suhayla El-Bushra
Sanırım ben öncelikle karakterle başlıyorum. Oyunu yazmaya başlamadan önce o karakter olarak yazarım ya da o karaktere dışarıdan bakan biri olarak yazarım. Hemen hemen birçok kez bilinç akışı tekniğini kullanarak yazarım.
In-Sook Chappell
Kullandığım yazma egzersizlerinin birçoğu aslında oyunculuk egzersizi. Benim için karakter yaratımı bir nevi karakteri tasarlayıp nasıl hissedeceğini hayal etmekle ilgilidir. Karaktere bazen bir özgeçmiş ve detaylı bir biyografi yazmak faydalı olabilir. Oyun için ihtiyacınız olmasa bile bir yazar olarak karakteri tanımak için gerekebilir ve sonra da oyun boyunca pek de farkında olmadığınız birtakım küçük parçalar ortaya çıkacak ve karakteri detaylandırmanıza yardımcı olacaktır. Bazen de karakterin bulunduğu durumda kendimin olduğunu hayal edip doğaçlama yapar, telefonuma ses kaydı alırım.
Lucy Kirkwood
Yazmanın benim için en heyecan verici kısmı karakterlerimin ya da dramatik eylemin beni şaşırttığı andır. Yani karakterlerden biri, benim bilinçli olarak beklemediğim bir şey söylediğinde ya da yaptığında meydana gelen şey beni şaşırtıyor.
Ryan Craig
Karakteri belirli bir durumda yapmayacağı bir şeyi yapmaya zorlayamazsınız. Eğer bir şeyin olmasına ihtiyacınız varsa ve de karakteriniz yapmıyorsa, başka bir yolunu bulmanız lazım yoksa dürüst olmaz ve bu da işe yaramaz. Üstelik seyirciler de bunu anlayacaktır. Yani, karaktere bir şeyleri empoze etmektense, karakterin hikâyeyi devam ettirmesine izin verebilirsiniz.
Çeviren: Sefer Dülger